"Młodszy księgowy. O książkach, czytaniu i pisaniu" - Jacek Dehnel

Jacek Dehnel pisze: Papier może i jest cierpliwy. Ale internet? Ten dopiero ma nerwy jak światłowodowe postronki! (s. 66)
I ów internet musi znieść ten post pochwalny i wielbiący, bo pisałam o tym nie raz i nie dwa i pisać będę - Jacek Dehnel moim ulubionym pisarzem jest. Uwielbiam go absolutnie i bezkrytycznie, a w związku z tym, że każda kolejna jego książka jest doskonała, mój zachwyt nie maleje od lat. I choć wydawało się, że apogeum osiągnął przy okazji czytania i słuchania "Lali", to nadal ani po "Saturnie" ani teraz, nie myśli o tendencji spadkowej.

Najnowsza jego książka to zbiór esejów i felietonów publikowanych już wcześniej głównie na portalu Wirtualna Polska w dziale Książki. Teraz zostały wydane w wersji papierowej pod wspólnym tytułem: "Młodszy księgowy. O książkach, czytaniu i pisaniu", co mnie jako czytelnika cieszy ogromnie, bo jednak dużo fajniej jest móc wziąć do ręki książkę i zaznaczyć ulubione fragmenty, niż szukać ich w przepastnych zasobach internetu.
O czym jest "Młodszy księgowy"? W zasadzie tytuł wyjaśnia już wszystko, ale dodatkowo przesłanie autora zawiera się w tych kilku zdaniach, widniejących na okładce:

Pierwszą wizytę w czyimś domu zaczynają od przejrzenia księgozbioru. Jeśli nie mają przed oczami książki czy gazety, kompulsywnie czytają szyldy albo napisy a etykietkach. Lubią się grzebać nie tylko w dziełach znanych i popularnych, ale i w tomikach grafomanów, w prospektach reklamowych sprzed stu lat i w innych szpargałach. Książki - ich pisanie, czytanie, pożyczanie, zbieranie, opowiadanie o nich, cytowanie ich, składowanie i tym podobne - stanowią istotną część ich życia. 
Jestem jednym z nich. I to dla nich, czyli dla nas, napisałem "Młodszego księgowego.

Tematyka poszczególnych tekstów jest bardzo szeroka - spotkania autorskie, grafomania pewnych "wybitnych" twórców, korespondencja pisarzy, książki czytane podczas choroby, kanon lektur szkolnych i wiele, wiele innych. Tematy i wątki dla których wspólnym mianownikiem jest jedno słowo "literatura".

Jak w każdym dziele, tak i w "Młodszym księgowym" są teksty lepsze i gorsze, choć w przypadku Jacka Dehnela nie można mówić o fragmentach słabych. Są co najwyżej rewelacyjne, bardzo dobre i dobre, choć tych ostatnich ze świecą szukać, o czym niech świadczy fakt, że mój egzemplarz książki wygląda tak jak na zdjęciu i pełno w nim cytatów zaznaczonych ołówkiem.
Do moich ulubionych esejów zaliczę:
Drugi feleton jerozolimski. Stary Poeta i kamień - o wyprawie na Jerozolimskie Targi Książki, zwiedzaniu Jaffy i zwyczajach pewnego poety.
Po jakiemu mówi Raskolnikow - o frazie rosyjskiej czy francuskiej i tłumaczach.
Ojczyzna przez duże "oj" - o błędach i wpadkach językowych
i podobny Brzydkie słowa - o .... brzydkich słowach właśnie.
Gra w skojarzenia - o sztuce widzianej oczami pewnej (p)osłanki ;)
No i moje dwa ulubione, przy których, pomimo późnej pory, śmiałam się w głos i cieszyłam się, że akurat nie podróżuję autobusem: 
Mocniejszy jestem: Więcej przynieście mi zniczy - o listopadowym spacerze po Powązkach.
Po prostu: Sobieraj  - o pewnym, nikomu nie znanym, najwybitniejszym, największym i najznakomitszym poecie, eseiscie i publicyście naszych czasów ;)
Co tu dużo pisać, mogłabym wymieniać w nieskończoność.
Felietony zawarte w "Młodszym księgowym" to także istna skarbnica wiedzy, z której dowiemy się czym są "misery books", co wspólnego z Weimarem mają Goethe i Schiller, kim był Voynich itd. itp.

W jednym z felietonów autor rozważa: Pytanie, czy czytamy dla całości, czy dla urywków, jest stare jak sama literatura. Od jej początków bowiem mieliśmy do czynienia z cytowaniem, czyli wybieraniem z całości takiego fragmentu, który wydaje nam się szczególnie ważny, celny, uderzający. (s. 247).
Ja książki Jacka Dehnela czytam dla całości, ale wszystkie te cudne urywki, zgrabne konstrukcje i zaskakujące frazy skwapliwie wyłapuję i zaznaczam kolorowymi karteczkami.

Uwielbiam piękny styl autora, tę kwiecistość, potoczystość i dobre brzmienie poszczególnych zdań, zdrobnienia i wyszukane słowa. Podziwiam jego erudycję, swobodę poruszania się po różnych, często ważkich tematach. Lubię też jego specyficzne, trochę złośliwe poczucie humoru. Jednym słowem, nie ma drugiego takiego jak Jacek Dehnel :)


6/6

Ps. Poniżej Tymianek zawłaszczający mój egzemplarz książki i mówiący "Mój ci on" ;)