W ubiegłym tygodniu skończyłam ostatnią część i spieszę Wam donieść, że jest to najlepszy cykl jaki czytałam w dorosłym życiu. Prawdziwy, słodko-gorzki, wywołujący zarówno irytację, jak i uśmiech zrozumienia. Niestety poza tym co napisałam o pierwszej książce nie mogę powiedzieć wiele więcej, bo oznaczałoby to spoilerowanie bez końca. Drugi tom zaczyna się tam, gdzie kończy się pierwszy, drugi tam gdzie trzeci i dopiero przy piątym tomie są pewne przeskoki w latach. No, ale i tak nie mogę nic zdradzić, żeby nie zepsuć Wam przyjemności czytania (bo mam nadzieję, że wiele miłośniczek powieści obyczajowej sięgnie po te książki). Już i tak tytuły poszczególnych tomów sugerują pewne wydarzenia w życiu bohaterki. Mogę tylko powiedzieć, że zarówno Busio jak i Wykolejeniec przewijają się aż do "Starości doskonałej" i że zakończenie .... nie powiem ... mocno mnie zaskoczyło :).
Krystyna Nepomucka napisała rewelacyjną prozę obyczajową, bez fajerwerków, cudownych zbiegów okoliczności i rycerza na białym koniu (choć w pewnym momencie koni jest aż nadto). Życie głównej bohaterki jest do bólu prawdziwe, są w nim radości, częściej jednak smutki i troski. Nie wszystko udaje się tak jak sobie zaplanowała, ale stara się cieszyć się tym co ma i ciągle wierzy, że los się musi odmienić. Choć wielokrotnie miałam ochotę walnąć ją w głowę, to mimo wszystko bardzo ją polubiłam i kibicowałam jej poczynaniom.
Książek Krystyny Nepomuckiej jest w bibliotekach ciągle dużo, ale mam wrażenie, że ona sama jest obecnie pisarką trochę zapomnianą. Wierzę jednak, że kiedyś jej książki doczekają się wznowienia, a wtedy zakupię sobie cykl na własność i będę mogła do niego wracać, bo dobrych książek nigdy za wiele.
Moja ocena całości to 6/6. A co!!! :)
Cykl Niedoskonałości/doskonałości
tworzą:
1. "Małżeństwo niedoskonałe"
2. "Rozwód niedoskonały"
3. "Samotność niedoskonała"
4. "Miłość niedoskonała"
5. "Kochanek doskonały"
6. "Starość doskonała"
Ale się cieszę, że ci się cykl podobał. To jedne z ulubionych książek mojej mamy! A ja dopiero przeczytałam cześć pierwszą, hihihi!
OdpowiedzUsuń:)) Czytaj kolejne, ja po pierwszej części nie sądziłam, że kolejne aż tak bardzo mnie wciągną :)
UsuńAle się cieszę, że ci się cykl podobał. To jedne z ulubionych książek mojej mamy! A ja dopiero przeczytałam cześć pierwszą, hihihi!
OdpowiedzUsuńWstyd przyznać, ale nie znam tego cyklu... Ale po twojej recenzji mam wielka ochotę na te książki :)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że nie zawiedziesz się. Dla mnie te książki były świetną odrutką od współczesnych, lekkich i przewidywalnych powieści. Pozdrawiam :)
UsuńJestem po "jedynce", o TUTAJ. Reszta przede mną :)
OdpowiedzUsuńCzytałam jak do tej pory jedną książkę pani Nepomuckiej "Floryda story", że tak powiem szału nie było. Może kiedyś się skuszę na inne książki autorki, ale na razie podziękuję.
OdpowiedzUsuńWygląda to całkiem ciekawie, ale wydaje mi się, że główna bohaterka okropnie nie przypadłaby mi do gustu i nie potrafiłabym z nią wytrzymać (z jej mężem tym bardziej). Najważniejsze jednak, że dobrze Ci się czytało i wyniosłaś tak pozytywne wrażenia :)
OdpowiedzUsuńWidzę, że czytasz teraz "Dom z papieru" (moja miłość) - po lekturze koniecznie podziel się wrażeniami! :)
Przy okazji, znasz cykl "Kochana rodzinka i ja" (trzy tomy) Natalii Rolleczek? Myślę, że mogłoby Ci się spodobać. Też ma denerwujące momenty, ale Judyta, główna bohaterka (ta "ja"), jest świetna. W podstawówce czytałam "Rodzinkę" w kółko, aż zaczytałam każdy tom na amen (nie zwracaj uwagi na to "w podstawówce", bohaterka jest w ostatnich klasach liceum, a dorosłej czytelniczce też się powinno miło czytać).