Pozaksiążkowo

Witajcie :)

Trochę mnie nie było, gdyż ostatnie tygodnie obfitowały w wydarzenia nie mające nic wspólnego z książkami. Musicie wiedzieć, że choć uwielbiam książki i bez czytania nie wyobrażam sobie życia, to są jeszcze inne rzeczy, które kocham równie mocno, m.in. siatkówka. Tak więc ostatnie tygodnie spędziłam m.in. przed telewizorem oglądając najpierw naszych siatkarzy grających w Memoriale im. Huberta J. Wagnera, a następnie kibicując dziewczynom grającym (niestety bez powodzenia) w Mistrzostwach Europy. W piątek zaczynają się Mistrzostwa Europy Mężczyzn więc znowu obudzi się we mnie kibic :)

Jakby tego było mało, przez kilka dni byłam domem tymczasowym dla dwóch małych kociaków, które ktoś wyrzucił na ulicę, po tym jak uznał, że są dostatecznie duże i z pewnością poradzą sobie same. Otóż nie! Nie poradzą sobie! Domowe koty, które regularnie dostają jedzenie, którym nie grozi żadne niebezpieczeństwo, nie nauczą się ot tak zdobywać pożywienie i oceniać zagrożenie. Zwłaszcza gdy mają 3 miesiące. Siedziały więc na środku chodnika głodne, zmęczone i przerażone i nie rozumiały dlaczego osiedlowe koty próbują je przegonić ze swojego terytorium. 

 

 

Oczywiście zabrałam je do domu. Na szczęście szybko znalazły nowe domy. Kotek już następnego dnia pojechał do nowej rodziny, a kotka musiała poczekać jeden dzień. Gdyby została jeszcze jedną noc miałabym problem, żeby ją oddać. To taka mała słodka rozrabiara i kierowniczka. Ganiała za moimi kotami, skakała po psach, polowała na ich ogony i o dziwo psom nawet się to podobało. Po jej wyjeździe Tymianek szukał jej po całym domu i miauczał żałośnie. 

kawa mrożona to jest to! - Lubczyk

coś bym porobił, ale mi się nie chce - Tymianek

 
 






















Tyle o kotach.
Jutro wracam do Was z odpowiedziami na świetnie pytania wymyślone przez Sylwię z bloga Papierowy morderca w ramach Liebster Blog Award. A za kilka dni możecie spodziewać się recenzji "Domu pod Lutnią". Przeczytałam tę książkę z ogromną przyjemnością i chcę ją Wam polecić na jesienne wieczory :).

Kończąc chciałabym polecić Wam świetny tekst z bloga Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, pt: "Cała para w gwizdek, czyli o psuciu wszystkiego" (link TUTAJ ) o rzekomym zapotrzebowaniu społecznym na kulturę mierną i marną.